بازار ارزهای دیجیتال در سال‌های اخیر به عنوان یک سیستم مالی باز و کارآمد معرفی شده است. با این حال، یک ناکارآمدی اساسی همچنان باقی مانده است: عدم ارتباط بین بازارهای سرمایه ایالات متحده و مراکز نقدینگی آسیا.
چالش‌های موجود در بازار ارزهای دیجیتال
ایالات متحده در تشکیل سرمایه تسلط دارد و پذیرش اخیر اوراق قرضه توکنیزه شده و دارایی‌های دنیای واقعی نشان‌دهنده گامی مهم به سوی مالی مبتنی بر بلاکچین است. در همین حال، آسیا به عنوان یک مرکز جهانی تجارت و نقدینگی ارزهای دیجیتال شناخته می‌شود، هرچند که تغییرات نظارتی در حال تحول است. این دو اقتصاد به صورت جداگانه عمل می‌کنند و این امر مانع از حرکت بی‌وقفه سرمایه به دارایی‌های دیجیتال می‌شود.
نیاز به استاندارد جهانی وثیقه در ارزهای دیجیتال
ارزهای دیجیتال باید فراتر از دلارهای توکنیزه شده ساده تکامل یابند و ابزارهای ساختاریافته و دارای بازدهی را توسعه دهند که مؤسسات بتوانند به آن‌ها اعتماد کنند. این استاندارد باید سه معیار اصلی را برآورده کند: ثبات، پذیرش گسترده و بومی بودن در دیفای.
بدون این زیرساخت، ارزهای دیجیتال به عنوان یک سیستم مالی پراکنده عمل خواهند کرد. برای اطمینان از اینکه سرمایه‌گذاران ایالات متحده و آسیایی می‌توانند به ابزارهای مالی توکنیزه شده تحت همان استاندارد امنیت و حاکمیت دسترسی داشته باشند، مؤسسات به یک مسیر یکپارچه و سازگار برای استقرار سرمایه نیاز دارند.
ظهور نقدینگی ارزهای دیجیتال در سطح نهادی
نسل جدیدی از محصولات مالی در حال حل این مسئله است. اوراق قرضه توکنیزه شده مانند BUIDL و USYC به عنوان دارایی‌های با ارزش پایدار و تولیدکننده بازده عمل می‌کنند و به سرمایه‌گذاران نسخه‌ای از محصولات درآمد ثابت سنتی را به صورت زنجیره‌ای ارائه می‌دهند.
اکنون زمان آن است که نقدینگی ارزهای دیجیتال نیز بدون مرز شود. برندگان در این مرحله بعدی رشد دارایی‌های دیجیتال، پروژه‌هایی خواهند بود که نقص‌های اساسی در نقدینگی و کارایی وثیقه را حل می‌کنند و زمینه را برای یک سیستم مالی جهانی و قابل همکاری واقعی فراهم می‌کنند.
این مقاله برای اهداف اطلاعاتی عمومی است و نباید به عنوان مشاوره حقوقی یا سرمایه‌گذاری تلقی شود. نظرات و افکار بیان شده در اینجا تنها متعلق به نویسنده است و لزوماً منعکس‌کننده یا نمایانگر نظرات و عقاید کوین‌تلگراف نیست.
